Hyperventilatie

Hyperventilatie:
Meer dan Slechts een Ademhalingsprobleem

Om hyperventilatie alleen maar te beschouwen als het gevolg van een verkeerde ademhaling is té simpel en achterhaald. Het is een holistisch syndroom, waarbij vaak psychosomatiek aan de basis ligt en dit raakt de mens in zijn totaliteit. Er verdient dus ook aanbeveling om psychologische hulp in te schakelen.
Bij hyperventilatie kennen we de acute aanval, waarbij je in een zakje moet ademen om de klachten te verhelpen. Dit betreft echter een kleine 10% van de patiënten.
Het meest voorkomend (90%) is echter de chronische vorm en is minder spectaculair dan de acute aanval, maar daarom niet minder eng. Je ziet er alleen aan de buitenkant niets van , omdat het ‘vage’ klachten zijn: vermoeidheid, tintelingen in het gezicht, duizeligheid/gevoel van flauwvallen, oorsuizingen, hartkloppingen, krop in de keel enz.
Een beknopte uitleg: de lichamelijke reacties ontstaan door een verkeerde balans tussen het CO2 en O2 gehalte in het bloed veroorzaakt door (ongemerkt) te snel te ademen.

Door een laag CO2 gehalte in het bloed (snel ademen) en teveel O2 in de longen ontstaan de klachten. Er ontstaan allerlei chemische reacties in het lichaam wat leidt tot een verstoring van het biochemisch evenwicht. Als gevolg hiervan ontstaat er een vernauwing van de kleine bloedvaten en een overprikkeling van het zenuwstelsel. Hiermee wordt voorkomen dat er nog meer O2 wordt opgenomen en nog meer CO2 verloren gaat in het bloed. Dit kan klachten als duizeligheid, concentratiestoornissen wazig zien etc. als gevolg hebben.